W omawianej sprawie ZUS orzekł, że osoba, jako pracownik u płatnika składek nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu od dnia określonego w decyzji

W uzasadnieniu organ rentowy stał na stanowisku, że osoba zgłoszona do ubezpieczeń społecznych od wskazanego w decyzji dnia, wystąpiła z wnioskiem o wypłatę zasiłku chorobowego. Zakład Ubezpieczeń Społecznych ustalając czy między podmiotami doszło do faktycznego nawiązania stosunku pracy uzyskał opis sytuacji przedstawiony przez płatnika wskazującego, iż zatrudnienie tego pracownika na nowo utworzonym stanowisku księgowej było efektem konieczności rozpoczęcia prowadzenia pełnej księgowości w związku z przekroczeniem określonych przychodów. Pracownica posiadała odpowiednie uprawnienia oraz doświadczenie zawodowe. Pracę wykonywała w siedzibie pracodawcy , przy korzystaniu z programu komputerowego, niewymagającego podpisu .Praca była świadczona z dala od innych pracowników. Po przejściu na zwolnienie lekarskie zakres jej pracy został ponownie przejęte przez pracodawcę. Zakład Ubezpieczeń Społecznych wskazał, że zaświadczenie lekarskie o zdolności do pracy wystawione zostało dopiero w dniu 25 września 2014r., tj. gdy, pracownica była już osobą niezdolną do pracy.
ZUS uznał, iż zawarta między stronami umowa o pracę miała na celu wyłącznie włączenie pracownicy do ubezpieczeń społecznych, a nie rzeczywisty zamiar świadczenia pracy. Zatrudnienie pracownicy, która bardzo szybko okazała się niezdolną do pracy, było podyktowane chęcią jej zabezpieczenia materialnego, bez chęci realizacji umowy, co czyni tą umowę nieważną w świetle art. 83 § 1 k.c. jako zawartą dla pozoru i jako taka nie wywołuje skutków przewidzianych w art. 6 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.
Pracodawca i pracownik wnieśli odwołanie od powyższej decyzji organu rentowego żądając jej zmiany poprzez ustalenie, iż odwołujący się, będąc pracownikiem u płatnika składek podlegała obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu. Strony wnieśli również o ewentualne uchylenie zaskarżonej decyzji.

Strony podniosły, iż zawarty stosunek pracy był faktycznie realizowany zgodnie z kodeksem pracy; pracownica codziennie przychodziła do pracy i realizowała powierzone jej zdania. Podpisywała również listy obecności oraz karty szkolenia. Nie zgodzili się również, że zawarcie stosunku pracy miało na celu wyłącznie objęciem ubezpieczonej ubezpieczeniem społecznym.

Sąd Okręgowy oddalił odwołanie pracodawcy i pracownika. Ubezpieczony zatrudniał średnio dwie osoby do obsługi stacji na podstawie umów cywilnoprawnych; nie zatrudniał pracowników na podstawie umów o pracę.

Sąd Okręgowy stwierdził, że w niniejszej sprawie bezspornym było, iż pracodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą. Niekwestionowanym było, iż pomiędzy stronami doszło do formalnego zawarcia stosunku pracy. W ocenie Sądu Okręgowego stosunek pracy nawiązany został dla pozoru, co znalazło odzwierciedlenie w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym na przykład analizie zeznań ubezpieczonych i świadków.

W ocenie Sądu Okręgowego, że wbrew oświadczeniom ubezpieczonej zawierając umowę o pracę bezsprzecznie wiedziała, iż jest w ciąży, co pokazuje uzyskana dokumentacja z Poradni Ginekologicznej. Sąd Okręgowy uznał tą dokumentację za wiarygodną.

Sąd Okręgowy podkreślił również, że celowość nawiązania stosunku pracy z pracownicą dyskredytuje głównie fakt, iż nie posiadała ona kwalifikacji ani doświadczenia do pracy na takim stanowisku.
Masz problem z organem rentowym - prawnicy pomogą online z serwisu prawny24.pl pomogą - prawnicy online.